Evet burada Türkiye'deki gibi kapı kapı dolaşıp kimse para istemiyor. Bende ilk duyduğumda cok şaşırmıştım. Çünkü fakirliğin olduğu bir ülkede nasıl olurda dilenmek olmaz. Sonradan öğrendim ki Endonezya'da dilenmek devlet tarafından yasaklanmış. Ama dilenmek yerine insanlar bu konuda farklı bir yöntem geliştirmişler. Nasıl mı? Endonezya da müthiş bir trafik var özellikle belli saatlerde trafiğe bir takıldınız mı asla ilerleyemezsiniz işte tam bu vakitlerde arabanıza elinde birşeyler satmak isteyen bir sürü insan geliyor. Satılmak istenen şeyler arasında neler yok ki öncelikle içecek adına herşey su, meyve suyu, asitli içecek türleri... Daha sonra gazete, kitap, dergi hatta dünya atlası:) çok ilginç değil mi? Daha bitmedi küçük paketler içinde kurutulmuş meyveler, kuru balık kızartması, cips türleri, kuruyemişler.. Kimiside deniz botu ve gözlüğü, çocuklar için el yapımı oyuncaklar, oyuncak müzik aletleri vs.. Bunlar sadece benim gördüklerim daha kimbilir neler vardır satılan... Birde köprü altlarında gitar çalan ve şarkı söyleyen gençlerede rastlamak mümkün.. Ve yine yoğun trafik sırasında yolcu otobüslerinde para karşılığı gitar çalan gençlere rastlayabilirsiniz.. Benim fikrim karşılıksız para dilenmek yerine eldeki imkanlarla şartlar ne olursa olsun para kazanmak mümkün..
2 yorum:
burada dilenciler var ve bir kac yasli teyzeye ben de yardim ettim.hatta bi yasli teyze surekli kopru ustunde uyuyor ve orada bariniyor.trenlerde de dilenciler var...
merhaba mesajınızı yeni gördüm. nüfusun bu kadar yoğun olduğu bi ülkede elbetteki her çeşit insan var. ama benim duyduğum ve gözlemlediğim kadarıyla bu zor şartlara rağmen dilenen insan oranı yok denecek kadar az. Bende geçen hafta İstiklal Camisinin avlusundada dilenenler gördüm. sadece bikaç kişiydi. onlarda aleni değillerdi. mesela Hindistan'a kıyasla hiç yok diyebiliriz. ama benim gördüğüm ana cadddeler, alışveriş merkezleri, daha çok buraların süslü ışıltılı yerleri..
Yorum Gönder